Pasożyty są organizmami, które żerują na żywicielu. Są również przyczyna wielu jego chorób.
W przypadku pasożytów wątroby istnieje jeden pasożyt, który żeruje typowo na człowieku – jest nim motylica wątrobowa. Motylica wątrobowa jest typowym pasożytem wątroby bytującym w człowieku.
Motylica wątrobowa jest to przywra z podgromady płazińców. Jest to pasożyt, który
nie może istnieć bez swojego żywiciela. Ostateczna, dorosła forma motylicy wątrobowej pasożytuje u statecznych żywicieli, którymi są bydło, owce czy też człowiek. Pasożyt ten żyje w przewodach żółciowych, ale też zdarza się, że może znaleźć się w samej wątrobie (w miąższu). Do zarażenia pasożytem dochodzi zwykle latem i jesienią.
Budowa motylicy wątrobowej
Motylica wątrobowa sięga długości około 50 mm oraz szerokości do 13 mm. Ciało pokryte jest elastycznym oskórkiem o szarawej barwie. Pokryte jest małymi kolcami. Przód motylicy ma kształt stożkowaty. Pasożyt posiada dwie przyssawki bez haczyków (nieuzbrojone).
Pasożyt ten jest obojnakiem. Oznacza to, że posiada narządy płciowe męskie i żeńskie. W związku z czym może samodzielnie się rozmnażać.
Cykl życia motylicy wątrobowej
Motylica wątrobowa ma skomplikowany cykl życia. W postaci dorosłej występuje tylko u ostatecznego żywiciela. Pośrednim żywicielem jest ślimak. Cykl życia motylicy wygląda następująco:
1. Jaja pasożyta wydalane są z kałem (wydala je ostateczny żywiciel – bydło, ewentualnie człowiek).
2. Jaja dostają się do otoczenia wodnego (poza żywicielem mogą przetrwać do 6 miesięcy).
3. W wodzie przeistacza się w pierwszą wersję larwy – miracidium.
4. Larwa przedostaje się do ciała ślimaka (pośredniego żywiciela),
5. W ślimaku zachodzą kolejne zmiany. Najpierw larwa przekształca się w następną postać (sporocystę), następnie w wyniku rozmnażania bezpłciowego przechodzi do kolejnego stadium zwanego rediami (redie). Ostatnie stadium larwy w ślimaku nosi nazwę cerkarii. Całość przemian w ślimaku trwa do dwóch miesięcy.
6. Cerkaria albo trafia do żywiciela ostatecznego, albo opuszcza ślimaka osiadając na liściach i trawie.
7. Po opuszczeniu ślimaka larwy otorbiają się i przekształcają w metacerkarię. W tej postaci może przetrwać nawet pół roku.
8. Następnie metacerkaria trafia do ostatecznego żywiciela przez zjedzenie. W przewodzie pokarmowym wędruje do jelit, gdzie przebija się przez ściankę jelita cienkiego i z krwią wędruje do kanałów żółciowych i wątroby – tam dorasta.
